Hoogtepunt werd andermaal het optreden van Eddy Wally. Geweldig en ongelofelijk. Alleen al de aankondiging van de aankomst in de zaal deed het publiek rechtveren. Als een carnavalgod daalde Eddy op het podium neer, in aangepaste kledij. Voor het eerst verscheen hij in hemelsblauw pak, met de gekende witte hoed en donkere bril.

Eddy Wally zong, maar bewoog nauwelijks. De man krijgt stilaan de allures van een zingend skelet. Maar hij blijft het doen. De eerste tonen van 'Valencia' brachten de zaal in vervoering. Hij kon rustig landen met zijn 'Vliegmachien'. Eddy was fier en verliet het podium als een prins. The Voice veroverde zonder moeite de zaal.

Zijn taak werd vergemakkelijkt door twee prominente gangmakers: de Nederlander Frans Theunisz en Bart Kaëll. Ook de optredens van de Truiense verenigingen waren beter voorbereid.

Tonredenar Christophe Elen kwam nog eens politiek scherp uit de hoek, maar vooral Joske Bronckaerts, de koning van de Truiense carnavalschlagers, stal de show. Als afscheid van de carnavalbühne bracht hij een compilatie van tien carnavalhits.